recent nieuws

overzicht

De hoop van een moeder op een betere toekomst

april 11, 2016

Pamela Mmbone, een inwoonster van Kibera, zou willen dat haar 14-jarige dochter Kezia weer kon lopen. Maar door haar spastische verlamming kan Kezia niet lopen en ook niet praten en heeft ze 24 uur per dag zorg nodig.

Pamela kreeg Kezia, een gezonde baby, in maart 2002. Het leven van Kezia veranderde heel plotseling toen ze op een dag ging buiten spelen met vriendinnetjes. Rond 11 uur ’s morgens hoorde Pamela buiten een stem roepen. Het was één van haar familieleden met Kezia in haar armen. Pamela rende naar buiten om te zien wat er aan de hand was, maar het kind was er zeer slecht aan toe. “Ik kon mijn ogen niet geloven.” Ze raakte in paniek en huilde. Haar schoonvader zei dat de oorzaak een vloek was.  Als moeder kon Pamela het lijden van haar kind niet aanzien. Dus wachtte ze tot haar schoonvader naar zijn koeien ging, en nam haar kind mee naar het ziekenhuis in de buurt. Maar omdat ze geen geld had moest ze haar weer mee naar huis nemen.

Kezia bleef nog twee weken zonder medische verzorging. Pamela kreeg het geld niet bij elkaar, zelfs al wist haar man, die aan het werk was in een andere plaats, dat ze thuis een ziek kind hadden. Toen hij thuis kwam was de toestand verslechterd en namen ze Kezia mee naar Moi Referral Hospital in Eldoret, waar ze meer dan twee maanden moest blijven. Een arts had een abnormaal gezwel gevonden in Kezia’s hersens, en er was een operatie nodig. Maar het gebrek aan middelen maakte dat onmogelijk.

Pamela moest haar dochter weer mee naar huis nemen. Maar de familie liet haar in de steek, omdat het kind vervloekt zou zijn. Zo werd ze gedwongen zich bij haar man in Nairobi te voegen en werk te vinden. Pamela werkte hard om haar zes kinderen allemaal bij hen in het eenkamerhuisje in Kibera te laten wonen. Ze wilde haar family bij elkaar houden ondanks de moeilijkheden.

Pamela’s man was niet bestand tegen deze moeilijke periode. In 2006 kwam Pamela op een dag thuis van haar werk, en was haar man verdwenen. Hij is sindsdien nooit terug geweest om naar hun gezin om te kijken. Pamela ging bij een chama voor hulp. Met haar kleine inkomen doet ze mee aan de activiteiten, zoals het sparen voor de M-health. Ze was blij toen ze gebruik kon gaan maken van haar health wallet. “Voordat mijn dochter ziek werd kon ze praten, maar nu kan ze alleen nog maar geluid maken. Ik wou dat de wallet er al was geweest toen ze ziek werd.” Hoewel de wallet niet genoeg is om in alle behoeften van Kezia te voorzien, kan Pamela er de basisbehoeften mee aanschaffen.

“Mijn wallet heeft me zo goed geholpen, vooral op die momenten dat Kezia spoedhulp nodig had.” Pamela kan niet sparen voor een ziektekostenverzekering, iets dat vooral Kezia had kunnen helpen. Het inkomen dat Pamela verdient met losse baantjes is genoeg voor de huur, eten, en wasmiddelen. Omdat Pamela zich geen luiers kan veroorloven moet ze de kleren van Kezia heel vaak wassen en verschonen.

Hoe moeilijk het leven van Pamela ook is, ze heeft toch hoop dat het beter zal gaan met haar dochter en met hun levens. Ze hoopt op een dag een stuk land te kopen en er een huis voor haar kinderen op te bouwen. Ze vindt troost in haar drukke bestaan en in boeken. “Als ik in zwaar weer kom, pak ik de Bijbel er soms bij.”

Facebook Twitter LinkedIn Google+ Pinterest Addthis