september 14, 2016

Rehema Nyangi, de 12-jarige dochter van Daniel Otieno en Hamisa Hamisi, kreeg bij haar geboorte de diagnose spastische verlamming. Later kwam daar nog autisme bij. Tijdens haar geboorte leed Rehema zuurstofgebrek, en vanwege de schade die dat aanrichtte verbleef ze een tijdlang op de Intensive Care afdeling (ICU).

Toen haar moeder Hamisa op de dag dat Rehema was geboren naar huis mocht, legde de dokter uit wat de gezondheidstoestand van haar dochtertje was. “Ik weet nog dat de dokter vertelde dat mijn dochter een hersenbeschadiging had en dat de schade betekende dat ze altijd speciale zorg nodig zou hebben.” Hij adviseerde haar om Rehema direct in behandeling te laten nemen. Eenmaal thuis besprak Hamisa de toestand van Rehema met haar man. Ze besloten het kind direct de medicatie te geven waar de arts op aandrong. Hopend dat de gezondheid van hun dochter vooruit zou gaan namen ze haar mee naar het ziekenhuis waar ze medicijnen en fysiotherapie kreeg.

De gezondheid van Rehema legt veel druk op het gezin, dat het al niet gemakkelijk had. Doordat ze hersenverlamming en autisme heeft moet ze altijd medicijnen slikken. Hamisa, die een baan had bij Stripes Industry op een nabijgelegen industriepark, moest stoppen met werken om voor haar dochter te zorgen. De financiële zorgen namen toe doordat het inkomen nu nog maar door één van de beide ouders wordt verdiend: Daniel, die als dagloner werkt. Het schoolgeld voor de broertjes en zusjes van Rehema is vaak te hoog, en vaak blijven de kinderen thuis van school omdat de ouders het schoolgeld niet kunnen betalen.

De ontwikkeling van Rehema verloopt traag; andere kinderen van haar leeftijd gaan meer vooruit dan zij. Haar behandeling is ook weleens komen stil te liggen vanwege de financiële beperkingen.

De verzekering van Hamisa, die lid was van het National Health Insurance Fund (NHIF), stopte toen ze werkloos werd. Gelukkig was Rehema in juli 2016 door de overheid ingeschreven als verzekerde. Toen Hamisa het benodigde bedrag niet langer elke maand bij elkaar kon krijgen was ze blij dat ze M-TIBA ontdekte. Daarmee kan ze wanneer het haar lukt zoveel sparen voor gezondheidszorg als mogelijk is. Hamisa was blij dat ze kon beginnen met M-TIBA en vertelde ook haar man over de mobiele zorgportemonnee. Ook hij was erin geïnteresseerd en beloofde te zullen sparen. Nu zijn zoon in oktober dit jaar eindexamen van de middelbare school gaat doen kan Daniel na het wegvallen van zijn schoolgeld wat geld hiervoor overhouden.

Hamisa weet hoe belangrijk het is om een zorgverzekering te hebben, want ze gebruikte haar NHIF-verzekering om de rekeningen van het ziekenhuis te betalen toe Rehema was geboren. Toen werkte ze nog en kon ze dankzij haar werkgever sparen. Maar vanwege het lage inkomen en alles wat het gezin nodig heeft is dat nu veel moeilijker geworden. Hamisa hoopt dat hun leven in de toekomst beter wordt, zeker als hun kinderen slagen in het leven. Ze hoopt dat haar kinderen haar niet zullen vergeten, waar ze ook terecht komen. “Het mooiste wat je een kind kunt geven is scholing, en dat proberen wij ook te doen. We doen echt ons best, ook al kunnen we ze niet naar de beste scholen sturen.” Ze wil graag alle ouders van kinderen met een beperking zeggen dat ze de moed niet op moeten geven, maar hun kinderen te accepteren en voor ze te zorgen.